Diqlossiya və onun müasir Ərəb dilinin funksional-üslubi bölgüsünə təsiri

“Müasir ərəb dili” məfhumu özündə struktur və funksional cəhətdən bir-birindən fərqlənən iki formanı ehtiva edir: kitab-bədii (ədəbi dil) və şifahi-danışıq (dialektlər və ya danışıq-dialekt dili). Әdəbi dil bütün ərəb ölkələrində mövcud olan vahid yazı dili və rəsmi dil hesab olunur. Həmin dil dövlətlərarası ünsiyyət dili, rəsmi görüşlərin dili, elm, mətbuat, ədəbiyyat, məktəb, din dili və müəyyən mənada da radio, televiziya və kino dili hesab olunur. Bu dil yalnız yazı formasında fəaliyyət göstərir və bu cəhətdən strukturunda gündəlik nitq ünsiyyəti üslubu olmayan bir çox ədəbi dillərə bənzəyir. Demək olar ki, o, bilavasitə gündəlik ünsiyyətdə istifadə olunmur. Bu sahədə kommunikasiya vasitəsi kimi danışıq-dialekt dilindən (اللغةالعامية) və ya ənənəvi şəkildə dialektlər və ya (عامياتاولهجات) adlanan ünsiyyət vasitəsindən istifadə edilir. Hər bir ərəb ölkəsi əhalisinin məişətdə, istehsalatda, incəsənətin şifahi formasında (xüsusilə də folklorda), radio və televiziya verilişlərində, reklamlarda və hətta bədii ədəbiyyatda istifadəsi üçün xarakterik xüsusiyyətləri ilə seçilən, özünəməxsus, spesifik dialekti mövcuddur.

According to the article, Arabic embraces two different-colloquial and literary varieties, those are differ from each other for structural and functional aspects. This widespread language phenomenon is called diglossia. It is also noted that, in the current situation neither literary language nor dialects are separately able to cover all social-language needs of any society.

В статье говорится о наличии в современном арабском языке двух различных по структуре и функциональности форм-художественно литературная и разговорная. Сообщается, что то языковое явление широко распространённая в арабских странах называется диглоссией. Отмечается, что в нынешних условиях ни литературный языке, ни диалекты в отдельности не способны полностью удовлетворить социально-языковые нужды тех или иных коллективов.