Hədis elmində şərh ədəbiyyatı (məzmunu, yaranma səbəbləri və növləri)
Commentary Literature of Hadith Science (Content, Causes of Emergence and Types)
Интерпретаторская литература в хадисоведении. (содержание, причины возникновения и типы)
Ağırman Cemal. (2005). “Tecrid-i Sarîh’in İlk Üç Cildi Bağlamında Ahmed Naim’in Çeviri Metodu. Şerhçiliği, Kaynak Kullanımı ve Bazı Görüşleri,” Marife dergisi II.sayı, (s. 125-151), Konya.
Buxari, Məhəmməd ibn İsmail. (1981). “əl-Cami əs-Səhih”. İstanbul.
Canlı Mustafa. (1998). “Hicri İlk Dört Asırda Hadîs Şerhçiliği”. Nəşr edilməmiş doktorantura işi, Kayseri.
Cerrahoğlu İsmail. (1996). “Tefsir Târihi”. Ankara.
Cürcani Əli ibn Məhəmməd. (1996). ət-Tərifat. Beyrut.
Çakan İsmail Lütfi. (2003). Hadis Edebiyatı. İstanbul.
Efendioğlu Mehmet. (2010). Şerh. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, XXXVIII, (559-560), İstanbul.
Erul Bünyamin. (2004). “Hadislerin Anlaşılması Meselesi (İslâm Geleneğinde Hadisleri Farklı Okuma Biçimleri)”. Güncel Meseleler Birinci İhtisas Toplantısı, Ankara.
Əbu Davud, Süleyman ibn Əşas, (tarixsiz). “əs-Sünən”, I-IV, Beyrut.
Əcac Məhəmməd. (1963). “es-Sunnetu Kable’t-Tedvîn”, Qahirə. Feruzabadi Əbut-Tahir. (2005). “əl-Qamus əl-muhit”, Beyrut.
İbn əl-Mənzur, Əbul-Fazil, (tarixsiz). “Lisan əl-arab”, I-XVI, Beyrut.
İbn Xaldun. (1983). “Müqəddimə”, haz. Süleyman Uludağ, İstanbul.
Kandemir Yaşar, Çakan, İsmail Lütfi, Küçük, Raşid. (2006). Riyazus Salihin Tercüme ve Şerhi, I-VIII, İstanbul.
Karacabey Salih. (2002). “Hattabî’nin Hadis Şerhindeki Yeri ve Şerh Metodu”. İstanbul.
Katib Çələbi. (tarixsiz).“Kəşf əz-zunun an əsmail-kutub vəl-funun”. I-IV,Beyrut.
Kəttani Məhəmməd ibn Cəfər. (1994). ər-Risalə əl-müstadrəfə (Hadis Literatürü). Tərcümə edən Yusuf Özbek, İstanbul.
Mənsur Əli Nasif. (1961). “Ğayətu’l-Məmul Şərhu ət-Tac əl-Cami lil-Usul”. Qahirə.
Müslim Əbul-Hüseyin. (1992). “əl-Cami əs-Səhih”. İstanbul.
Rağib Əbul-Qasım. (tarixsiz). “əl-Müfrədat fi qəribil-Quran”. Beyrut.
Razi Əbu Abdullah. (1988). “Mefâtih əl-Ğayb”. I- XXV, Ankara.
Sancaklı Saffet. (2003). “Hadislerin Doğru Anlaşılması ve Yorumlanmasında Takip Edilecek Yöntem, (İslamın Anlaşılmasında Sünnetin Yeri ve Değeri), Ankara.
Şensoy Sedat. (2010). “Şerh”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, İstanbul.
Taşköprizadə Əhməd ibn Mustafa. (1968). Miftah əs-Səadə və Misbah əs-Siyadə fi Mevzuat əl-ulum, (tərc., Kemalettin Muhammed Efendi). Qahirə.
Tirmizi Əbu İsa. (1992). “əs-Sünən”. I-IV, İstanbul.
Türcan Zişan. (1) (2008). “Hadîs Literatüründe Şerh Geleneği ve Özellikleri”, nəşr edilməmiş doktorantura işi, Ankara.
Türcan Zişan. (2) (2009). Hadis Şerhçiliğinin Doğuşu ve Gelişimi”, Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sayı 16, s. 101-133, Çorum.
Uğur Mücteba. (1996). “Hadis İlimleri Edebiyatı”. Ankara.
Xəttabi Əbu Süleyman. (1991). “Məalim əs-Sünən”. I-IV, Beyrut.
Xətib əl-Bağdadi. (1417). “əl-Fəqih və əl-Mütəfəqqih”. I-II, Beyrut. Yardım Ali. (1992). “Hadis I-II”. İzmir.
Yılmaz Hasan Kamil. (1990). “Tasavvufi Hadis Şerhleri ve Konevî’nin Kırk Hadis Şerhi”. İstanbul.
Downloads
Article Information
- Article Type Hadith
- Submitted October 1, 2019
- Published December 31, 2019
- Issue № 2(3) December 2019
- Section Hadith